Beni Unutma Şiiri - Yağız Kara

Beni unutma…
Unutursan gökyüzü eksilir,
öksüz kalır sözlerim,
gözlerimdeki deniz çekilir,
rüzgâr bile küser kaldırımlara.
Seninle dolu olan her şey,
geriye sadece boşluk bırakır.

Bir sessizlik var şimdi aramızda,
adımlarımız arasında mesafeler.
Gidişin gönlümde bir gölge gibi dolaşıyor,
her köşe, her ayrıntı seni hatırlatıyor.

Gidiyorsun ama sesin hâlâ kulağımda,
rüzgârın uğultusunda.
Bir sokak lambası titriyor uzakta,
gölgen hâlâ kalbimde.
Adını fısıldıyorum karanlığa,
belki rüzgâr sana getirir diye.

Beni unutma…
Unutursan içimde kaybolur baharlar,
solgun bir yaprak gibi düşerim
hiç var olmamış bir mevsimin içine.

Bir gün hatırlarsan,
bir müziğin tınısında mesela,
bir şiirin satırlarında,
rüzgâr bir ezgi getirirse sana,
o titrek notaların arasında
içini titretirse bir melodi,
bil ki ben oradayım –
kalbinin en kuytusunda,
sessizce seni bekleyen bir anı gibi…
Beni duy,
beni hisset.
beni unutma…