Beni Unutma Şiiri - Samet Fidan

Bir sen vardın özel Dicle koleji
Bir de bana armağan ettiğin mutluluk dolu dört yıl
Başlangıçta kuşkularım vardı
Çünkü ben yoluna düşmüş bir kördüm
Sense benim için meçhul
Kimseler anlamazken sen kucak açtın bana
Ve ilk olarak o meşhur dahinin o meşhur sözünü fısıldadın kulağıma
“ön yargıları ortadan kaldırmak atomu parçalamaktan zordur”
Ve sen özel Dicle koleji
Başardın kendini sevdirmeyi
Sen öyle bir güvendin ki bana
Sayende oynamadığım rol kalmadı
Her edebiyat dersinde biraz yazardım, biraz şair
Biraz tarihçiydim Abdülhamit’i anlatırken
Biraz filozoftum sayende düşünürken
Anlattığın masalları dinlerken biraz çocuk oldum
Masal anlatırken masalcı
Hikâyeler dinledim sayende
Romanlar düşledim yazamadım
Senin öyle projelerin vardı ki
Herkese örnek oldular birer birer
Başkalarını dinlediğimiz yeter
Artık senin şairlerin yazarların konuşsun…
Bir kör için neyse ses
Mevlana için ne ise şems
Sen de benim için öyle bir şeysin
Kim bilir belkide bu yüzden hocalarını sevdim
Talebelerini, personelini sevdim
Daima karanlık koridorlarını
Bahçende açan gülleri
Gölgesini ağaçlarının
Ve sevmediğim her şeyini sevdim
Ve artık ayrılma zamanı özel Dicle koleji
Ben gidiyorum
Bir süre sevenlerim adımı yankılandıracak koridorlarında
Tesadüfen adımın yazıldığı birkaç kâğıt kalacak arşivlerinde
Ve bir süre sonra onlarda olmayacak
Adın benim için mutlu geçmiş yıllar ifade ederken
Sen beni hatırlamayacaksın bile
Armağan ettiğin hatıraları torunlarıma anlatırken gözlerim yaşaracak
Gülümsetmeye yetecek beni sayende tanıdığım birkaç kişiyle karşılaşmak
Artık ayrılık zamanı özel Dicle koleji
Anlatacak çok şey var ama
Seni anlamak için sende yaşamak lazım
Seni unutmayacağım Dicle koleji
Sen de beni unutma….