Beni unutanları ben de unuttum. Çünkü hayat, hep peşinden sürüklenmekle geçmez. Birilerinin gölgesinde, onların hatırlamasını bekleyerek yaşanmaz. Unutmak zor, evet, ama bazen unutmak iyileşmek demektir.
Onlar beni nasıl bir çırpıda unuttuysa, ben de öyle yapmaya karar verdim. Kalbimde tutmak için hiçbir çaba göstermeyenlere, artık içimde yer açmıyorum. Çünkü hatıralar, kıymet bilmeyenler için bir yükten başka bir şey değil.
Beni unutanları ben de unuttum. Çünkü yokluklarıyla bana çok şey öğrettiler. Sevginin kıymetini, verilen emeğin değerini anlamayanlara hayatımda yer yok artık. Ben, hak etmeyenlere geçmişte verdiğim değerle yaşayamayacak kadar kıymetliyim.
Evet, anılar var, biliyorum. Ama anılar, insanın yoluna engel olmamalı. Çünkü hatırladıkça yalnız kendime zarar verdiğimi fark ettim. Şimdi o eski dostlukları, o eksik kalan sevgileri ardımda bırakıyorum. Beni unutanları, sessiz bir vedayla uğurluyorum.
Artık daha hafifim. Artık sadece beni gerçekten hatırlayanlarla, beni unutmayanlarla yoluma devam ediyorum. Çünkü unutanlar, zaten hiçbir zaman kalmayı başaramayanlardı.
Asaf Eren TürkoğluKayıt Tarihi : 23.1.2025 21:20:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!