Beni uğurlamaya gelme sevgili

Bir gece vapurunun güvertesine düştü yüreğimin gölgesi
Yoksulluğumdun.
Çaresizliğimdin.
Sen sevdama düşen yağmur bulutu…
Beklediğim ve gelmeyenimdin.
Ben intiharlara gebe şehrin yalnızlığıydım.
Sen beni çoğaltan hüznüm.
Ellerimde yokluğunun sancılı ağrısı
Öksüzlüğüydün cahil ömrümün…
Bir sabah çekip gitmenin ağırlığıyla yaşadım yıllardır.
Günler,geceler geçti tonlarca anıyı üzerime yığarak.
Yarınlar bitti, gelmedin.
Gözlerimde yokluğunun acı kavgasını taşıyordu bedenim.
Sensizliğin soğuk sessizliğini…
Ben sensizliğe alışamadım sevgili.
Sen yoksun diye yaşayamadım yıllardır.
Martıların kanat çırpışlarında sen,
Kentin ışıklı gecelerinde sen…
Senin olmadığın bir yer bulabilseydim keşke.
Kendimi beynimin yakan cehennemine kilitleyip gidiyorum bu şehirden.
Gidiyorum.
Belki beni her geçen gün daha da eriten bu acı diner.
Beni uğurlamaya gelme sevgili…