Beni uçurtmasına takmıyor çocuklar

Şimdi silindir geçiyor üstümden
Pestilimi çıkarıyor
Kâğıt gibi uzuyorum
Okuyamıyorlar beni
Yazamıyorlar da
İnceliyorum
Kelebeğin kanatları gibiyim
Uçamıyorum ama
Sevmiyorlar da güzelliğimi
Çiçeklere konamıyorum
Onları sevmiyorum artık
Öyle kararıyorum ki
Güneşle yanıyorum
Ama gece olamıyorum
Yıldızlar ay yok bende
Korkmuyorlar karanlığımdan çocuklar
Yarasalar dolaşmıyor tepemde
Beni uçurtmasına takmıyor çocuklar
Ve gemi yapıp derede yüzdürmüyorlar
Özgürlüğüme kavuşamıyorum
Konuşamıyorum
Bakamıyorum
Gülemiyorum
Sevdiklerimi özleyemiyorum
Unutuyorum
Artık onlar bana ağlıyorlar
Ve sevdiklerini defalarca kulağıma söylüyorlar
Söylemeseler de biliyorum
Duyuyorum tekrar tekrar bağırmayın
Ben yasağım
Beni sevmeniz de suç
Ondan çocuklar uçurtmasına takmıyorlar beni