Beni Toprağa Yatırıp Kundakla

Anne uyan! ben geldim
Gözlerimdeki bulutlara
Derdimi, kederimi, parçalarımı yüklenip.
Bildiğin gibi değil vaziyetim.
Üstüme yıkıldım anne.
Ömrüm tuzla buz.
Kalbim küllenmiş kor.
Uzaklardan bakanlar
Beni altın pencereli ev sanıyor.
Aşka yakalandım.
Üstüne bir de ölümüne.
Durumum gittikçe ağırlaşıyor.
Ayaklarımı sürüyorum anne.
Üstüm, başım, toprak içinde.
Artık ''ona uyuyorum'' anne.
Beni toprağa yatırıp kundakla.
Dizlerindeki uykuya salla.
Yeşil yanıyordu bahar.
Meğerse aşk kırmızıdan geçiriyormuş.
Göğsüm cayır, cayır yanıyor.
Beni altın pencereli ev sanıyorlar.
Bak şu parçalarıma
Hepsi ağır hasar aldı.
Dikiş tutmuyorum anne.
Beni Toprağa Yatırıp Kundakla