Bedenimi bir türlü terk etmiyor rüzgarın
Adını söyleyince hayalin doluşuyor etrafıma
Sensizlikten üşüyorum
Koşumları elmas, zümrüt sırmalarıyla
Melekler gümüş kandillerle dolaşsalar da etrafımda
Hayallerim tatlı tatlı yoruluyorlar sadece
Gözlerim şenleniyor ama üşüyorum yine de
Seni uğurladığım günden beri ben hep böyleyim
Son gördüğümde seni içimde hala sallanan bir elindi
O elin heykel gibi şimdi gözlerimde
Donup kaldı öylece.
Belki ben bundan üşüyorum
Nereden bilebilirdim ki sonumuz böyle olsun
Dönmemek üzere gittiğini bilemedim....
Ama bedenimi bir türlü terk etmiyor rüzgarın
O güvercin ellerin güvercin olup dönmeyecekler tekrar geri
Bunu biliyorum
Yazmayacaklar bana bir şey
Bunu da biliyorum
Boşuna bekliyorum
Güvercinler gelip geçiyor
İnmeyecekler gibi hiçbiri...
Kayıt Tarihi : 24.5.2005 21:46:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
