Beni Terk Etme Gölgem Şiiri - Ramazan Ateş

Yapa yalnızım şu koskoca dünyada,
Bir ben varım şimdi yalnız, birde gölgem.
Ne kimsenin aklındayım, ne umrunda,
Biz anlıyoruz bizi, ben ile gölgem.

Uykularda terk etti, dostlarım gibi.
Artık aramaz, sormaz, gelmez oldular.
Gözlerimde ferini yitirdi şimdi,
Ne gelecek ne ufuk görür oldular.

Gölgem bana bakar, bazen ben gölgeme,
Gece soğuktur yalnız üşürüz bizler,
Bilmem ısıtırmı sarılsam gölgeme,
Yoksa vefasız gibi kaçıp mi gider?

Ben ağlarken gölgem çok hissiz duruyor,
Canlı mı? Cansız mı? Bilemedim bende,
Cevap yok, konuşmuyor, sessiz duruyor,
Ben sordukca bir köşede susar gölge.

Bir ben varım şimdi yalnız, birde gölgem,
Ne hatır soran var, ne kapıdan bakan.
Kimin umurunda ki, odamda ölmem,
Ağlayanım mı varki cigerler yakan.

Gölgem beni, ben de göldemi korurum,
İstemem kimseyi, gölgemle olurum.
Oda beni terk ederse üzülür de,
Bir köşede kıvrılır, yalnız ölürüm.
İşte o an varya, kahrımdan ölürüm.