Beni Taşlamayın Şiiri - Vehbiye Yersel

Beni taşlamayın insan değilim
Kaya oldum, dağ oldum,taş oldum,
Hedefleriniz yanlış,başka kapı arayın.
Beni dertler yıkmadı,ben Mardin Kalesiyim
Rahmetli Babamın yedi kızına kalben,
Verdiği bu adın güzel adın sahibiyim.
Babam bizi Mardin kalesine benzetirdi
Hayatta olsaydı,haddini bilmezleri,
O güzel sözleriyle yola getirirdi.
Cahiliye çağında taşlanmadı Caniler,
Günahının cezasını herkes çekecektir
Mezarda toplanacak başına zebaniler.
Kötülerin cezasını verecektir yaratan.
Şimdi soruyorum ben,size ne yaptığımı
Suçlu isem Yüce Rab verecektir cezamı.
Kabir azabı haktır.İnanmayanlar duysun.
Ahirete inanmayan varsa, münafıktır.
Son çarem haksızları Allah’a,Yüce yaratana
Havale ediyorum,Tekrar duyuruyorum
Beni rahat bırakın,Sabrım taştı,
Sabır taşı idim,kayaya dönüştürdünüz,
Çığ gibi yuvarlanırsam,nice olur haliniz.
Bir anlayabilseydim nedir istediğiniz
Görmeden yüzümü,duymadan sesimi
Müneccim mi siniz? Beni rakip seçtiniz.
Bırakın ben garibi, herkes işine baksın
Vadem geldiği anda,eline kına yaksın,
16.10.2009

VehbiyeÖztürkatalayYERSEL