Beni Tanısaydın Keşke Şiiri - Keziban Ka ...

Beni ben olarak görebilseydin keşke,
Ruhumun yüzüme yansıyan aynasından bakabilseydin,
Sorgulamadan, yargılamadan yada kategorize etmeden,
Sadece beni ben olarak anlayabilseydin.
Yok saysaydın ihtiraslarımı, arzularımı,
Görmemezlikten gelseydin basit yanlarımı yada zaaflarımı,
Yüreğimin sesine kulak kabartsaydın sadece,
Unutsaydın, affetseydin yapılmış insanca hatalarımı.
Derinlere, kuytulara doğru gidebilseydin keşke,
Karanlığın sonuna bakmadın aydınlıkmı diye,
Basmakalıp değer yargılarınla ölçtün herşeyi,
Bakmadın bile gözlerime kimim ben diye.
Drama gibi görmeseydin hüzünlü sevdalarımı,
Anlayabilseydin, dinleseydin hayatımın masalını,
Kör gözlerle baktın açmadın gönül gözünü hiç,
Bir hareketinle silebilirdin belkide korkularımı.
İnsan olabilmenin özünde ne var hiç bakmadın,
Yüreğinde küçücük bir kıvılcım bile yakmadın,
Menfaatlerin vardı senin varlığından bile önde giden,
Yakıp, yıktığın harabenin altından kendin bile kalkamadın.
Güç sendeydi sanıyordun tüm engelleri aşan,
Gözün öyle karaydıki var olanları bile hiçe sayan,
Hep hakkı kendinde gördün çekip giderken,
Neydi hiç anlamadın seni böyle hayvanlaştıran.
Dönüp hiç baktınmı aynada yansıyan yüzüne,
Nasılda bir zavallılık çökmüş o benleyken gülen gözlere,
Sanıyorsun zaman hep senden yana olacak,
Oysa ben hep olacağım çürüyen bedeninde bile.