Beni Tanımadı Şiiri - Yüksel Koç

BENİ TANIMADI
Yıllar sonra kavuştuğum
Köyüm beni tanımadı
Adım adım dolaştığım
Yollar beni tanımadı

Baba yurdum işte köyüm
Hatırlattım dedim buyum
Göçüp gitmiş emmim dayım
Sağlar beni tanımadı

Kaybolup gitmiş dünler
Unutulmuş güzel günler
Sarılıp sıktığım eller
Kollar beni tanımadı

Çocukluk aşkımdı suna
Eller gibi baktı bana
Yüzünü çevirdi yana
Gözler beni tanımadı

Hani şurda oturmuştuk
Aşkı dile getirmiştik
Söz kesip te bitirmiştik
Sırlar beni tanımadı

Dost kalmamış hatır sora
O da başka ayrı yara
İndim vardım bizim bağa
Güller beni tanımadı

Cılgalarından geçtiğim
Tökezleyip te düştüğüm
Gözelerinden içtiğim
Sular beni tanımadı

Özümden sevdiğim dağlar
Boz ardıçlar yeşil çamlar
Konup göçtüğüm yaylalar
Obam beni tanımadı

Rüyalarımda gördüğüm
Uğruna her gün öldüğüm
Mezarına yüz sürdüğüm
Yârim beni tanımadı

Gözüm uzaklara daldı
Bir umudum orda kaldı
Her bir yerde izim vardı
Kırlar beni tanımadı

Gün dolandı akşamüstü
Yüreğime hüzün düştü
Herkes yuvasına göçtü
Kuşlar beni tanımadı

Ozan Yüksel ömür geçti
Saçlarıma aklar düştü
Felek tırpanıyla biçti
Yıllar beni tanımadı
Yüksel Koç

Oba: Yayla evleri, Göçebe toplumunun, barınma ve konak yeri.
Cılga: İnce, dar, taşlı yol, patika.