Beni Sevmeyin Vede Sessizce Gidin...

kolay inanıyorum sevda sözcüklerine gözümden bir türlü silemiyorum bakışlarınız ıkalbimde yıllarca kalıyor ayrılıkların acısı lütfen beni sevmeyin vede sessizce gidin... kim yazıyor bu romanı kim yazıyor bu ayrılıkları kaç vakit sevmek gerekir ki bir insanı tanrısal aşklarda varmıdır ki yaşanan yoksa gerçekte de yalnız olan sadece tanrı mıdır... çabuk inanıyorum sevdim diyenlere hemen yıldızları söküp taç yapayım diyorum olmadı bir şiir yazayım en mahrem yerlerine boş kadehlere dalayım şarapla birlikte kırmızıya can vereyim gözlerini aklımdan düşüreyim lütfen beni sevmeyin vede sessizce gidin... oysa insan çokta güzel başlar sevmeye niyet ettim Allah rızası için seni sevmeye içten söyler bunu üçkez, gidiyorum der birkez, seni seviyorum der binlerce kez, hakkını helalet der belki son kez... kolay inanıyorum kolay güveniyorum ama kolay kolay vazgeçemiyorum ümmetinden vazgeçemeyen bir peygamber gibi, kırmızı ihtiraslı öpücükler yada şimdiye kadar yüzlerce kez içerisine bakılan bacak aralarınızda ki fallara da inanmıyorum lütfen beni sevmeyin ve de sessizce gidin...