Erken vuran hazan mevsiminde, sararıp solan kuru yapraklar gibi sevdanın o mutluluk kokan dallarından düşmeye hazırlanırken, hiç ummadığım bir anda elinin o muhteşem ve ıssız sıcaklığını hissettim omuzlarımda...
Belki bana Uzaksın...!
Dakikalarca, saatlerce, kilometrelerce..
ama bir o kadar da Yakınsın...!
Kalbimde,canımda,her anımdasın....!
Ben çaresizliğin ve sensizliğin o sonsuz girdabına hapsolmayı beklerken,senden o duymak istemedğim tek kelimeyi duymaya hazırlanırken..
Sen; zamana, hasrete ve uzaklığa meydan okurcasına beni bırakmayacağını, beni sevdiğini söyledin defalarca...
'Seni seviyorum' dedin 'Seni çok seviyorum..'
meğer gerçek mutluluk buymuş... sevdiğinin yanında olmasan bile; onun sıcaklığını kalbinde,sevgisini yüreğinde,ellerini omuzlarında hissedebilmekmiş...!
Beni seviyorsun ya... Ben şimdi mutluyum...
Seni seviyorum bitanesi... Seni çok seviyorum...
Kayıt Tarihi : 10.1.2011 00:05:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!