Sana dokunmak, sana bakmak, kapanmak üzere olan gözlerine son bir defa daha konuşmak istiyorum...
Yaşam senle bende kısa kaldı, sen kendini benden kaçırmaya bakışlarımı gözlerinden çekmeye çalışırken, kırılgan ve kısık sesinle son defa bana konuşmak isterken aniden yavaşlayan sesinle, dağılan bakışlarınla, son sözlerini bana söylemeye çalışırken, benimse nefesim titriyordu...
Kısık ve titrek, belki de biraz umutsuz veya karanlığın güneşe özlemini andıran bir ricacı sesle, söylediğin cümleyi hatırlıyorum şimdilerin karamsar ve güneşe hasret yollarında...
O ses, yıllarıma emredici bir hükmü vardı. Biraz emir, biraz ricacı bir tavırla, sol gözünden yastığa ulaşan göz yaşınla yutkunarak söylediğin o cümlenin içine sıvanan gözyaşların, dudaklarından çeneni sıvazlıyordu anlamının içinde titreyen bir yutkunma, ardından "Beni severek düşünmeyi unutma" deyişindeki umutsuzluk sevginin içine gizlenen özlemi yudumluyordu...
Tamamını Oku
