Seninle başladı
Göğsümdeki şu titreme,
Sensiz sönmeyen şu alev,
İçimdeki depremlerin ısrarla söylediği
Tek şey var, duymadığın:
-“Beni sev! ”
Görünce başladı,
Gözlerin güzelliğine hayranlık,
Bir mum gibiydi, yangınlarca yükseldi alev,
Fırtınaların, kasırgaların söndüremediği
Tek şey var, duymadığın:
-“ Beni sev! ”
Duyunca başladı,
Sesteki yanıklığa vurgunluk
Bir çarpıntı olup yüreğime yerleşti alev
Doktorların çare bulamadığı
Tek şey var, duymadığın:
-“Beni sev! ”
Dokununca başladı,
Tenin yumuşaklığına bağlılık
Her hücremde alev başlattı bu alev
Dünyanın gözyaşlarının söndüremediği
Tek şey var, duymadığın:
-“Beni sev! ”
Sokulunca başladı,
Karşılıksız aşklara aşkım
Birlikte yaksaydı bizi sımsıcak şu alev
Yüreğinin bir türlü tanımadığı
Tek şey var, duymadığın:
-“Beni sev! ”
Susuşunla başladı
Kendi içime gömülüp, suskunluğum,
Öyle bir tutuştum ki güneşi bile yakar bu alev
Gözlerinin bir türlü anlayamadığı
Tek şey var, duymadığın:
-“Beni sev! ”
-“Beni sev! ”
Şiirin Kayıt Tarihi 02.05.2007 21:13:00
Turgut UzduKayıt Tarihi : 31.5.2008 23:41:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!