Beni sensizliğe, mahkûm edersen
Kanadım kırılır, boynum bükülür
Sen, hep bensizliğe mahkûmsun dersen
Gözlerimden gamla, yaşlar dökülür
Mutluluk çağlayan, billûr bir pınar
Her cânân yürekte, koca bir çınar
Kadın ve adam oturuyorlardı
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Devamını Oku
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta