Seni Bensiz ve Sessiz Bıraktın

Gezdirdin kendini şu gam dünyasında;
Bilemeden mâziyi ve âtiyi
Bir soğukluk var kalbinde bugün
Yorgun bir hasta gibi
İnceden sızlarken yatağında
Gözlerinden süzülüp aktın
Niçin seni sensiz ve sessiz bıraktın?

Bak yaprağa, nasıl da hevesli toprağa kavuşmaya;
Son baharı olacağını bilemeden
Özünden nasıl da kaçıyor
Tıpkı kendine yâr olamayan bir sevdalı gibi
Ölümün kucağına doğru
Dön de bir bak aynalara:
"Kendine yâr olamadan diyâr olmaya çalıştın
Güneşi ararken yerde, gökte ayı kırdın!"
Niçin beni sensiz ve sessiz bıraktın?

Ben, öksüz ve yetim kaldım
Sensiz bu gönül deryasında
Herkesin elinde Aşk nişanesi
Ben ise hazin baharın
Yorgun viranesi
Öz yurdundan sürülmüş
Sensizliğe; bir mahkûm gibi
Umudu tutmaya çalışıyorum
Siyah perdelerin ardından
Gülümsüyor, sensizliğin uzaktan
Niçin beni bensiz ve sessiz bıraktın?