Beni Sensiz Bırakma Şiiri - İbrahim Ağmil

BENİ SENSİZ BIRAKMA

Baktığın an, derinden gözlerime,
Dağılır başımdaki, kara bulutlar,
Duyduğum an, dilinden hoş bir name,
Yeşerir içimdeki, sönmüş umutlar,
Yüzünde beliren, bir tek tebessümünle,
Aydınlanır içimde, zifiri karanlıklar,
Sen hep gel, hep yanımda kal,
Ne olur! Sakın, beni sensiz bırakma.

Sanki bir ışık doğar, bütün gölgelerime,
Ağlayan şu gözlerim, seni bir an görünce,
Tatlı bir huzur dolar, inceden yüreğime,
Özlediğim sen, ansızın bana gelince,
Sükût eder, huzur bulur şu kalbim,
Ahu gözlüm, güzel yüzün gülünce,
Sen hep gel, hep yanımda kal,
Ne olur! Sakın, beni sensiz bırakma.

Sesini duymadığım, seni görmediğim an,
Rüyalarımda bile, gül yüzünü özlerim,
Yokluğuna alışamaz, dayanamaz ki bu can,
İçim yanar, huzur bulmaz bedenim,
Bırakıp Ağmil’i, uzaklara gittiğin zaman,
Alevlenir, yangın yerine döner yüreğim,
Sen hep gel, hep yanımda kal,
Ne olur! Sakın, beni sensiz bırakma.

İbrahim AĞMİL