Beni Sen Tutuyor Şiiri - Dinmez Er

Et ve kemikten ağlarla, metal dağlarıyla,
Sevgisiz, aşksız, ruhsuz büyüyorken kent,
Kendi içine çekildi gölgeler öksüz kaldı
Gecenin gözleri öfke dolu dilinde küfürler
Kaçacak bir yol bulamadım yalnızlığımdan
Saklanabilecek, sığınacağım bir kucak
Her yana saçılmış düş kırıkları canım acıyor
Bayramı olmayacak bir kurban mıyım ben?

Şiir gibi sözlerine kafiye olmuştum
Rakıya şiirleri meze yapmış yaralamıştım.
Yaralı şiirlerden akan kan yerde mi kalacak,
Nasıl kurtarılır şimdi şiirlerin namusu,
Hangi yıldı, mevsim neydi, günlerden ne,
Saat kaçtı bilmek istemiyordum?
Yapma yâr bırakma beni diyememiştim
Başım dönüyor gözlerim kararıyor
Beni sen tutuyor!
Odalar dar geliyor, neden yâr?
Yaz bakalım kalem üç ölü var.
Biri ben, biri mutluluk, bir de hayaller.

Dinmez ER / Şiirleri / Çeşme / 2018. 03. 25 /