Say ki…
Beni sen öldürdün
Çatır çatır kopardın içimde büyüyen fidanları
Köklerimde biriktirdiğim yağmur damlaları hasretine yol aldı
Yazılmamış mektup gibiydi sözlerin
Hangi hikâyeme eklesem bilmem ki
Büyük harflerde as, küçük sularda öldür dedim.
Say ki..
Beni sen öldürdün
Yalnızlığına terkedilmiş koca bir şehir gibi
Çimenler üstünde kaybolmuş yaprak yapak
Sokaklarında kayboldum duygularının
Küçülen adımlarıma bir isim bulamadım
Yetişemedim arkanda kefenlenmiş bedenimle
Yalnızım işte
Yalnızım bu şehirde
Say ki…
Beni sen öldürdün
Kilitli kapılarına mecbur ettin pencerelerimi
Gölgesiz ağaç altında ağlayan çocuk masumluğu gibi
Son masum parçalarımı da döktün yerlere
İnkar etme beni sen öldürdün…
Kayıt Tarihi : 10.10.2019 12:21:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ahmet Çiçek](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/10/10/beni-sen-oldurdun-10.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!