Beni Sen Eden Sevdam Şiiri - Aydın Kansıray

Ben hep yaşamadığım yaştayım,
Her gün doğum günüm kutlanır,
Mayınlarla, toplarla, kahpe kurşunlarla,
Ve ben, üflerim tenimdeki ateşe
Bir dahaki doğum günüme kadar yakmasın diye.
İçimden bağırarak dilerim yarını.
Bugünden farklı olacak yanını
Ben miydim bütün bunları yaşayan
Ben miydim gözyaşım olmadan ağlayan,
Yoksa beni sen eden O ince düşüncemiydi,
Bu kadar hayata bağlayan.

Adı yasaklarla süslenip,
Bayrağı kana bulanıp göklere asılmış
Yiğitlerin toprakla anıldığı
Ve anaların gözyaşları ile dolmuş
Yavrularının kanı ile bulanmış
Asi nehirlerin aktığı
Nazlı ceylan yavrusu vatanın evladıyım
İşte bu yüzdendir seni böyle ölümüne sevmem
İşte bu yüzden dir seni vatan gibi sevmem
İşte bu yüzdendir seni toprak kadar yakın bulmam.

Ben ki, çocukluğu yaşatılmayan,
Ama hep çocuk olmak zorunda olan.
Ben ki, düşünceleri yaşatılamayan,
Ama hep düşünmek zorunda kalan.
Ve ben ki konuşacak bir dili olmadan
Ama anlatacak çok şeyi bulunan.
Ne yana dönsem fayda yok gelecekten
Ne sana ne ülkeme,
Sizi seviyorum diyemeden gidiyorum
Ne Anamın nede davamın
Hakkını ödeyemeden gidiyorum

Rahat bırakıyorum artık dünyayı
Ve seni benliğime hapsederek terk ediyorum
Ruhumun bedenimden çekilişidir
Dünyayı bu kadar hafifleten,
Ve sana dair yaşadıklarımdır
Dünyayı bu denli hızlı döndüren...