İnce belli bardakta çay yudumlar gibiydi hayatın tükenmişliğini içmek...
Sanki dune gore bugün biraz daha yorgunum be anne.
Sanki bugün biraz daha yılgın bitkin ve caresizim anne.
Herkesi anlamaktan, birken bine bolunmekten, parça parça, parsel parsel pay edilmekten yoruldum anne.
Herkese yetmekten, kendime bitmekten, anlamaktan, anlaşılmaya çalışmaktan yildim anne.
Sen anla anne!
Etinden, kanından, suyundan besledigin yavrunu sen anla
sen anlamasan kim anlar beni anne?.
Beni Sen anla anne..
Hangi annenin yüreğine dokunsam, orada bir yiğit dar ağacında asılı durur ve acıya ağıtlar büyütür o anne.
Anneler unutmaz bilirim...
Sadece acılardan dolayı yasamayi unutur o cennet kokulu anneler.
Ağıtları kulak zarini deler geçer...
Derya Avşar
Kayıt Tarihi : 7.5.2019 18:43:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Derya Avşar](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/05/07/beni-sen-anla-anne.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!