Bak, şu duvarları vaktinde çiçekli sarmaşıklar sarardı.
Her duru duygunun duvağını tertemiz parmaklar kaldırırdı.
Her kuru yaprağın damarını, o temiz parmaklar okşardı.
Yeniden yeşillenmeler, o temiz parmaklara koşardı.
Bak, şu duvarlardaki sarmaşıkların çiçekleri vaktinden önce sarardı.
Her duru duygunun duvağını, tertemiz parmaklar karaya çaldı.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta