Bir kaybedilen hayat,
Şimdi varlığına inandırabilir misin beni
Mutlulukların arasındaki
Sünepe yaşantımın sebebini,
Bir sokak köpeği kadar ucuz satılan ruhumun,
Bir neden söyle bana,
Babamın vücudundaki bir pisliğin,
Ve beni yaratışının sebebini söyle.
Her köşe başına atmakla,
Yaratmak olmuyor.
Şarabımın damlası kadar ayıkken
Sövdüğüm insanlardan bir farkım olduğunu söyle,
Her gelenin, yüzüme bıraktığı
Çizgilerin büyümek olmadığını söyle,
Susma,
Konuş, beni sana inandır…
Bir yaş daha büyüdüm öyleyse,
Bir kez daha soktuğun bu lanet yıkıntının arasında,
Ellerimi arar oldum,
Gözlerimdeki ışıltıyı nerde bıraktım söyle,
Ağlamanın sadece acıdan olmadığını söyle,
Her terk edişin ardındaki ışıklı kapının hala var olduğuna
İnandır beni,
Susma,
Konuş,
İbadetin dualarda kalmadığını,
Her soluma döndüğümde saplanan acımı söyle,
Bir insanın varlığının sonunun hep hüsran olmadığını söyle,
Gittiklerinde bir piç gibi bırakmadıklarını,
Yalnız kalınmayacağını söyle,
Susma,
İnandır beni mavinin derinliğine,
Dünyanın renklerine,
Siyah’ın yokluğuna inandır…
Susma,konuş…
Konuş Tanrı’m,
Dualarımı anlat bana,
Ve gitmek yenilmek değil,
Bazende kazanmak olduğunu söyle,
İnandır beni sana…
Kayıt Tarihi : 7.9.2011 18:24:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!