Beni şair yapan,
Bir Isparta gülüydü
Bir göl kenarının sümbülüydü.
Gurbet elde ona meftun olmuştum
Kayıp ruhumu onda bulmuştum
ruhunun derinlerinden gülümserdi
çünkü benimle ortaktı derdi.
Bir buğu vardı sesinde
turnalar uçardı nefesinde
kan gülleri düşmüştü yanağına
bir bardak su olsaydım dokunan dudağına
gelincikler serpilmiş gibi sevda dağına
yüzünde bulmuştum bahardan bir dem
yüreğimde aynı heyecan aynı sitem...
Kayıt Tarihi : 8.12.2017 22:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!