Beni Şair Sandilar Şiiri - İsmet Anik

Ben senin sebebine kağıt kalem kuşandım
Derdimi yazdım diye beni şair sandılar
Kendimce konuşurken hiç farkında olmadan
Methiye dizdim diye beni şair sandılar

Zaten tutulur dilim gözlerine bakınca
Kemikten tas kalıyor aklımdan sen çıkınca
Gerçekten öylemiyim bana senden bakınca
Birazcık tozdum diye beni şair sandılar

Ben hiç çöl görmedim ki ne bilirim yolunu
Ne ateşinde yandım ne savurdum külünü
Ben sanmışlar herhalde dağı delen kulunu
Kafayı bozdum diye beni şair sandılar

Kimi şiir çetesi azılı şair dedi
Kimi kafiye bilmez redifte mahir dedi
Kimi sözlerime bal kimide zehir dedi
Bunlara kızdım diye beni şair sandılar

Kelepçeyi vurdular mahkemeyi kurdular
Dağa-taşa yetmedi kurda kuşa sordular
Sana mahkum ederek kalemimi kırdılar
Derbeder gezdim diye beni şair sandılar