Beni S Akla Şiiri - Araz Yeken

Sanırım epeydir çalıyordu ayrılık bu sevdanın kapısını
Ve biz bir “tak” sesi dahi duymaya tahammül edebilir vaziyette değildik.
Yılgındık.. yorgunduk..
Neydi bizi bu kadar yoran bilmedik.
Bir düş’ün koynundan diğer birine el atacak olurken yitirmişiz bu aşkın en masum hayallerini
En saf, en temiz günlerini…
Sen kararsızlık ve pişmanlıklarınla, ben korkulu rüyalarımla bir köşede oturmuş;
Koca geleceğimizi çürütüyorduk.
Zaman bizim merhemimiz olmadı… Açılmış bir yaraya tuzdu her defasında.
Ve ağlatırdı en içten..
Fırtınalar içimizde kopunca da çoğu zaman, kendimizi boğduk bir okyanusta.
Katili olduk birbirimizin.
“bir hataydı...” Diyorum sen kalbimi kanattığın vakitlerde. “…ama bitmesin”
bitme ne olur yoldaşım… Gitme ne olur…
ben bir kusursuz hatayla ömrüm boyunca yaşamadım hiç…
Seni yaşayayım en kalabalık saatlerimde ve yine yalnız kalayım seninle beraber…
Acıyla… Ayrılıkla… Gözyaşlarıyla yarattığımız dünyamızda o düşten bu düşe atalım kendimizi.
Yine acı acı tebessüm edelim gerçekleşmeyeceğini bile bile kurduğumuz
Mutluluk kokan hayallere kapılıp giderken aklımız fikrimiz…
Ve sen yine el salla bana o filmin sonunda.
Yine o durakta son yolculuğuma sen uğurla beni.. Her türlü maskeni kuşanarak!
Bilirsinki ben hüznü oynarım hiç şaşırmadan repliğimi..
Sen hazanla gel bu sefer…
Sen o mevsimde dünyanın sararmış bütün aşklarını topla kucağına
ve bana eylülle gel; gitmek için.
Hani gideceksin de mezarımı kazıver önce…
Sonra vur hançerlerini gönlüme… Sonrasında parçala, yak bedenimi farketmez… Ellerin değsin tenime…
Beni son baharın en yaralı eylülünde sakla. Beni eylülün sararmış en kuru yaprağına…
Ah benim s-onuncu baharım unutamayacağız nasılsa…