Beni Özleme Şiiri - Mehmet Özcan Yasdıbaş

Bir gün beni özlediğinde bir demet çiçek topla
Akşama doğru güneşin batışında getir mezarıma
Bir duayla karışık gözlerinden dökülen incilerle
Bir bir bırak çiçekleri, yavaşça ölü toprağıma

Gün cuma olsun unutma
Her ayın dokuzu saat onda
Üstünde uzun mavi bir elbise
Elinde sarı solmuş papatya

Bir gün beni özlediğinde resimleri aç, saç ortalığa
İlk gözüne çarpanı al, uzan yaylı yatağımıza
Kaldırmadan gerisini, okşa resmi hatırlayarak ellerinle
Düşün gün gün, o gün mutluyduk; ölüm çok uzakta.

Mart sabahı olmasın yalnızlık
Pazarsa eğer o gün fena bir yılgınlık
Sakın tarama saçlarını, açma pencereleri
Sardunyalar da susuz kalsın artık

Bir gün beni özlediğinde, sakın düşünme dünü
O gün uçuver sonsuza unut her şeyi, öldüğümü
Pamuk ellerin bulutların arasında gezinsin
Yeter ki bilmeyeyim bensiz üzüldüğünü

Kısacık olsun saçların, gün cuma
Hayat hızlı aksın sakın korkma
Mavi bir elbiseyle yaşlan ama
Kapında, pencerende paptyalar
Evin her köşesi sardunyalar
Olsun, bir resmimiz köşe başında
En afili halimiz, ikimiz ayakta
Altında: “Seni her zaman özlemekteyim.” yazmakta