Beni Ölmüş Farzet Şiiri - Alperen Biçer

beni ölmüş farzet

daha bir soğuk olmuşsa geceler
yuvaları bozulmuşsa minik serçelerin
üşüyorlarsa şafak vakitlerinde
ve titriyorsa mâsum yürekleri
ağır geliyorsa mevsimlik sürgünler kanatlarına
kışa duyuyorlarsa nefret;

beni,ölmüş farzet...

kahvaltıları mermiyse mazlum çocukların
ermişse çamurdan oyuncakları
anneleri kayıp,babaları yitikse
ve ağlıyorlarsa yorgan altlarında
yüreklerindeki tek şeyse dert;

beni,ölmüş farzet...

susturulmuşsa minareler
rüzgar dalgalandıramıyorsa bayrağımı
ülkemi sarmaladıysa bir kuraklık
ve insanların karınlarındaysa kıtlık
yer bulamıyorsa sofralarda bereket;

beni,ölmüş farzet...

ey sevgili! ...
ve tüm bu olanlardan habersizsen
uykuların kaçmıyorsa
ağlamıyorsan sabahlara kadar
kaçıyorsan beynindeki sorulardan
uzaklaşıyorsan ruhundan
ve büyüyorsa aramızdaki hasret

beni,ölmüş farzet...
beni,ölmüş farzet...