Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Beni Merak Etme
Beni merak etme
Ben hala burda
Bıraktığın yerdeyim
Ben hep aynıyım
Öfkem aynı öfke
Hırsım aynı hırs
Safım aynı saf
Sevdamsa senden başkası yok
Ayrılıkların çürüttüğü
Özlemlerimle başbaşa
Günahkarlar mabedinin tek tutsağıyım
Sevaplarımı tartacak terazi
Günahlarımı bağışlayacak hiç kimse yok
Çünkü yaşamımdaki
Yanlışlarım doğrularımdan çok çok
Duvardaki resimlerin üzgün
En son bıraktığın çiçekler vazoda kurumuş
Kulaklarımı çınlatan kahkahaların ağlamaklı
Giderken bana el bile sallamıyorsun rüyalarımda
Söyleyemediğim son cümlemin
Tutsaklığı var hala dudaklarımda
Beni merak etme
Ben hala burda
Bıraktığın yerdeyim
Ben yüreğime hapsolmuşum
Cezaların en ağırı
Suçların en korkuncu
İhanetlerin en ihaneti
Kötülüklerin en inanılmazı
Anılarım oldu
Yüreğinizden duygular akıp gitmiş. Dizeşerinizin her biri başak isyan ve hüzün dolu. Beklemeleriniz ve acılarınız oöylesine çoşmuş ve dışa vurmuş ki. Söylenecek sözler bırakmamışsınız karşınızdakine. İnanın biliyorum siz ne kadar merak etme desenizde o biraktiği eserin ne durumda olduğunu merak ediyordur.
Yüreğinizi ve kaleminizi kutluyorum. Saygı ve sevgiler dost
Tebrikler Cebbar Bey.Kendinizi, kendiniz gibi ifade etmişsiniz. Saygılar.
Hoş bir ahenk, güzel bir duygu çağıldaması.. tebrik ve takdirle...
Yiğitliğim kendimden bile korkar oldu
Kaşlarım bıyıklarıma kırlar doldu
Bir gün eserinle karşılaşırsan
Sakın sorma diye ne oldu
Selamlarımla. Güzel bir şiirdi.İyi çalışmalar.
Dünden bugüne acısına,aldanışlarına rağmen sevdalar yarın da olacak ve yazılacak.Yani var bu sevdalar.Yoksa bu kadar güçlü dizeler nasıl yazılabilirdi ki...Tebrikler.'
Beni merak etme
Ben hala burda
Bıraktığın yerdeyim
Ben hep aynıyım
Öfkem aynı öfke
Hırsım aynı hırs
Safım aynı saf
Sevdamsa senden başkası yok
Ayrılıkların çürüttüğü
Özlemlerimle başbaşa
Günahkarlar mabedinin tek tutsağıyım
Sevaplarımı tartacak terazi
Günahlarımı bağışlayacak hiç kimse yok
Çünkü yaşamımdaki
Yanlışlarım doğrularımdan çok çok
Duvardaki resimlerin üzgün
En son bıraktığın çiçekler vazoda kurumuş
Kulaklarımı çınlatan kahkahaların ağlamaklı
Giderken bana el bile sallamıyorsun rüyalarımda
Söyleyemediğim son cümlemin
Tutsaklığı var hala dudaklarımda
bıraktığın yerdeyim tabii,çocuk oyunu mu bu sence,adam gibi sevdik dedik,adam gibide taşıyacağız,bahçede başka gül yok,yürekte başka çarpındıda yok,merak etme sende aynı yerdesin ama daha fazlacasın,artıkça duruyorsun,azalmadan,alışkanlık haline gelmeden,sensiz yine sefaletteyim,yine berduşum,yine kendimde değilim,madem sevmeyecektin neden baktın bana öyle aldın beni benden,sordum mu ben sana hiç,sen neden sorarsın ki,'bıraktığım yerdemisin'diye...
tebrikler dostum,yüreğine sağlık,emeğine saygı gönderiyorum.
Giderken bana el bile sallamıyorsun rüyalarımda
Söyleyemediğim son cümlemin
Tutsaklığı var hala dudaklarımda
Bu dizeleri çok beğendim özellikle...Aynı duyguyu kaç kez yaşadım bilmyorum...Tebrikler...
Beni merak etme
Ben hala burda
Bıraktığın yerdeyim
Ben hep aynıyım
Öfkem aynı öfke
Hırsım aynı hırs
Safım aynı saf
Sevdamsa senden başkası yok...
YANMIŞ BİR YÜREĞİN FERYADLARI. MUHTEŞEMDİ CEBBAR BEY. YÜREKTEN KUTLUYORUM. SAYGILAR...
Beni merak etme
Ben hala burda
Bıraktığın yerdeyim
Ben yüreğime hapsolmuşum
Cezaların en ağırı
Suçların en korkuncu
İhanetlerin en ihaneti
Kötülüklerin en inanılmazı
Anılarım oldu
Cümlelerimden espriler küstü
Hayallerimde açan çiçekler soldu
Ardından mateme bürünmüş yüzümde
Anılarım dondu
Hasretin birer birer saçlarımı yoldu
Yiğitliğim kendimden bile korkar oldu
Kaşlarım bıyıklarıma kırlar doldu
Bir gün eserinle karşılaşırsan
Sakın sorma diye ne oldu
Zaman aynı zaman
Mekan aynı mekan
İnsan aynı insan
Elimde hayalinin resmi
Yüreğimde senin sevdan
Tek sığınağım cığaram da tüten bir nefes duman
Suçumu sorarsan yüreğimle olmak istediğim insan
Beni bu hale getirense
Sadece kanayan bir vicdan
Beni merak etme
kutlarım sevgili dost çok güzel bir şiir zevkle okudum yüreğne sağlık sevgiler saygılar.
cami avlularına,
mendil de açmıyorum,
durumum gayet iyi.
tüm gecelerin tapusu bende.
yatağım,yorganım da
parktaki o kırık kanepe.
tek şikayetim, şu kaldırımlar;
ayda tam üç ayakkabı eskittiler.
tansiyonum hiper,
yaşantım süper.
bak keyifim yerinde.
ben iyiyim,
iyiyim işte…
üstad nacizane şiirimi hatırlattınız.
güzel bir şiir okudum yüreğinizin derinliklerinden tebrikler ve teşekkürler.
Bu şiir ile ilgili 55 tane yorum bulunmakta