Beni Kurtar Yalnızlığın Sığınağından

Karanlık yalnızlık, içimi kaplayan soğuk bir gecenin sessizliği gibi. Ruhumun derinliklerinde çırpınan bir martı gibi, özgürlüğe aç arzularım. Kıyılarımda kırık dökük hayallerim, paramparça olmuş umutlarım var.

Gölgelerin arasında kaybolmuş bir gemi gibiyim, rotasını yitirmiş bir yolcu. Denizlerin derinliklerinde yüzen hayallerimin ardından sürükleniyorum, karanlığın kucağına doğru. Bir fener ışığı arıyorum, yolu gösterecek, umudu yeniden alevlendirecek.

Yalnızlık, sessiz bir şarkı söylüyor kulağıma, karanlık notalarla dolu. Benim için yabancı bir dil gibi, anlamını kaybettim, çözemedim. Ruhumun derinliklerinde bir sızı, yaralı bir martı gibi kanıyor içim.

Gecenin karanlığında kaybolmuş bir yıldızım, parlayamıyorum. Uzanıyorum boşlukta, sesimi duyan olur mu diye, fısıldıyorum yıldızlara dileklerimi. Belki bir gün, karanlığın ardında gizlenmiş umutlarımı bulurum, yalnızlığın sığınağından kurtulurum.

Yalnızlık, buz gibi soğuk bir deniz, içimde boğulurken hissediyorum. İsyanımın fırtınası içimde çalkalanırken, umut ışığı bir yerlerde parlıyor mu diye bakıyorum. Beni kurtar yalnızlığın sığınağından, ben yolumu bulamıyorum.