Beni Koynuna Al Son Kez

otuzlu yaşlara gelmeme ragmen daha çocuğum,
yanağımdan öpüp gittiğin gündeki gibi
çaresiz
üşüyordum hava sıcak iken
çakala yem olan yaralı ceylan yavrusu gibi
üşüyordum.....

dişi bir çakala yem oldum olmasına
Ardınsıra
gözyaşı döktüm öptüğün yanaklarıma
o günde caresizdim
ağa takılmış balık gibi
ayagını kapana kıstırmış kurt gibi

dirençsizim kemiklerim üşüyor
titriyorum.......ısıtmıyor iklim
ömrümde benı ısıtan sadece senin koynun olmuştu oda bir gecelik

ömrüm hep kış yaz olda gel
güneşin battıgı yerlerden çık gel
kuruyan ümitlerime su serp tıtreyen bedenimi kucakla
beni koynuna al son kez
bir gecelikte olsa kefen gibi sar

üşüyorum
yar elinden
vurulup can çekişenler gibi
sokaklar sen degil
umutlar tezgaha dizilmiş sıcak simit degil sabahları aldıgım
sen şu istasyona her gün uğrayan posta treni degilsin el sallayayım
hayallerim içinde zamana inat unutamadıgım ancak sen ısıtırsın beni

beni koynuna al

ölmüşsen diril de gel sana ihtiyacım var
buz tutan kemiklerim bedenim senin koynunda erir...

benı koynuna al

benı koynuna al
bıktım siyasetin muhabbetlerinden
usandım gönül kapılarında bekletilmekten..
köşe bucak çoğalmış..hayvanat,bahçeleri
binlerce parçaya bölündüm yaşama tutunmak isterken
şimdi insanmıyım diye kendimi sorgularken
gel neredeysen
benı koynuna al
son kez
tatmış ve görmüş oldugum en güzel yerde kendimi yeniden varedeyim

30 ocak 2009..10.54/Elazığ