Kitaplarım da okuduğum her karakter de aşk'ı, sevgiyi, acıyı, ayrılığı yaşayıp, onların gezdiği sokak aralarında dolaştım. Onlarla birer kadeh içki, bazen kahve, bazen çay yudumladım. Eğlencelerine, dostluklarına, kavgalarına şahit oldum. Bazen bir şiirin mısralarında kaybettim kendimi, bana yazılmış dedim benden şiir olmasa da. Bazen küçük bir yazıda buldum kendimi. Bir kere bile dönmek istemedim o dünyadan. Döndüğüm de ise, sadece midemi bulandırdı gerçekler, insanların sevgisizliği, insanların yapmacıklığı, insanların hevesleri, insanların şüpheleri, anlamsız hırsları, kıskançlıkları, gezdiğim, adım attığım yerlerin griye dönmüş yavanlığı . Boğuldum gerçekten yaşadığım bu dünyanın boşluğun da. Onca kitap dokundu yüreğime, bir tanesi bile beni yaşadığım şu bayat gerçeklik kadar acıtmadı. Beni kitaplarımla gömün, bu dünya da en çok onları sevdim ben....
~oya erzurumlu~
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta