Beni Kimse Senin Gibi Sevmedi Baba

Beni kimse senin gibi sevmedi baba
Küçük kız büyüdü
Zaman nasılda acımasızca aldı,
En güzel çağlarımı elimden
Seyirci kaldım baba
Hayata karşı dimdik durmayı
Hayatımın ilk ve tek gerçek aşkı olan,
Bir bakışıyla içimi titretirken,
Bir yandan içime sevginin en karşılıksızını akıtan
Senden öğrendim ben.
Aklım hayata en çok acıyla erdi.
Örselenmiş bir beden içinde
Yıkık dökük bir ruh taşıdım ben.
Beni kimse senin gibi sevmedi baba
Saçlarımda sahte şefkatler dolaşmasın diye,
Saçlarımı uzatamadım ben
Duvarlar örüp, etrafını dikenli tellerle çevirdim,
Kapattım kalbimi,
Karanlıktan korkar gibi korktum aşktan.
Her kaçışımda daha derinlerden yakalandım.
Ve bulduğumu sandığım her aşkta,
Bir parçamı bıraktım baba.
Hep eksildim…
Her bir parçam belki olur ümidiyle izin verdiğim,
Kapımı çalan aşkla yitip gitti.
Uyuyan geceler yokluğun sessizliğini fısıldadı kulağıma,
Acılarıma tuz yerine alkol bastım,
Unutmak için içtikçe,
Tokatları patladı yüzümde.
Karşılıksızca verdiğim sevginin hesabını sordu,
Tükenmiş bedenim içindeki,
Yaralı ruhum.
Acıyla boğdum kalbimi.
Yalnızlığa mahkum ettikçe beni,
İnadına papatya bahçeleri aradım kurumuş otlar içinde.
Hep yoksun kaldım baba.
Evden ayrılışım da yokluktandı.
Bir gün acısını daha az yaşamak için yokluğunuzun,
Altı senedir her gece avuttum ruhumu.
Koca bir yalnızlıkla büyüdüm ben..
Kurtlar sofrasında kuzu olmadan büyüdüm.
Ama kalbimdeki boşluğu doldurmak adına,
Geride bıraktığım parçalarımı,
Yeniden ve daha güçlü tamamlamak adına,
Kapımı çalan her eli senin elin gibi sanarak,
Tükenmiş bedenimdeki kocaman sevgiyi vermek adına,
Bilmeden,
Yada bilerek, belki yanılıyorumdur umuduyla,
Kapıları sonuna kadar aralarken ben,
Yaralarımı hep kanırta kanırta kanattım baba.
Kimse görmedi kırılganlığımı,
Herkes dikenli bahçelerimden geçerek,
Terk edip gitti beni.
Ruhum tükendi baba.
Koşarcasına kaçarken,
Arkama bakmadan, geride bıraktığım tüm aşklar,
Gittiğim her yerde beni bekliyordu baba.
Geçmiş…
İsteyince siliniyor dedikleri,
Geçmiş…
Deftere yazılmamış hayat nasıl silinir baba.
Geçer mi baba?
Çocukluğumdaki ıhlamur ağacının kokusunu özledim.
Yanan ruhumun kokusundan arındır odamı..
Bayramları özledim..
Dedemin hepimizi bir araya topladığı gerçek bayramları baba.
Çocukluğumu özledim..
Artık çocuk olamayacağım gerçeğini bilebile..
Çok yorgunum baba.
Yorgunluğum yalnızlık gibi bir nedeni var.
İncindim baba.
Kırıldı tüm dallarım.
Meyve vermeden ağaç,
Çiçeklerimi kopardılar baba.
Çok sevdim.
Canımdan can ekledim,
Ömrümden tükettim.
Aldandım, aldatıldım.
Bahara aldandım, kışa aşık oldum ben.
Üşüdüm..
Soğuğun tenimde dolaşmasını ateş sanıp,
Yok yere yandım ben.
Küllerimle sana geliyorum baba.
Aç kucağını..
Sakınıp sakla beni sevgisizlikten.
Beni kimse senin gibi sevmedi baba,
Ve ne olur vazgeçme beni sevmekten..