Beni Kimse Anlamadı Şiiri - Zeki Günay

İnsan dedim değer verdim,
Oda beni sever dedim.
Her kadını anne bildim,
Beni kimse anlamadı.

Dost dedim arkadan güldü,
Abi dediklerim öldü.
Ablalarım beni gömdü,
Beni kimse anlamadı.

Fani dünya herşey boşa,
Arkamdan tuttular taşa.
İftiracı vurdu başa,
Beni kimse anlamadı.

Parayı gören yalaka,
Sevmez gösterir alaka.
İnsanı sevmek sadaka,
Beni kimse anlamadı.

İnsana koştur emek ver,
Arkandan bu nankördür der.
İstersen git dünyayı ser
Beni kimse anlamadı.

Kardeşim dedim kayırdım,
Dostu düşmanı ayırdım.
Pirinçten taşı sıyırdım,
Beni kimse anlamadı.

Kim akıllı kimler deli,
Bu dünyada herkes veli.
Bunlar deliden de geri,
Beni kimse anlamadı.

Dedim yazıktır günahtır,
Hastaya bakmak sevaptır.
Anladım insan tuzaktır,
Beni kimse anlamadı.

Ne güldeyiz ne goncada,
Hayatımız bir kancada.
Girdi kalbime sancıda,
Beni kimse anlamadı.

Rabbim insan niye öyle,
Ne olur sen birşey söyle.
Hergün içim acır böyle,
Beni kimse anlamadı.

Rabbim Rahman Rahim sensin,
Sırt dönene sen ne dersin.
Yıllardır beni bilensin,
Beni kimse anlamadı.

Kırk yıl çektim her gün acı,
Çok doluyum vurdu sancı.
Şikayet değil amacım,
Beni kimse anlamadı.

Herkesin başında bir dert,
Sanki bizde ki bereket.
İnsanoğlu bir felaket,
Beni kimse anlamadı.

Doğru söylersen taşlarlar,
Kaynar su koyup haşlarlar.
Dedikoduya başlarlar,
Beni kimse anlamadı.

Yokken mahkeme kurarlar,
Sırtından hançer vururlar.
Köpek gibi kudururlar,
Beni kimse anlamadı.

İki hakim köre örnek,
Ben kaz derim onlar ördek.
İki savcı kazar hendek,
Beni kimse anlamadı.

Akılsız mı sandın beni,
Istirat raporum yeni.
Hadi çöz göreyim seni,
Beni kimse anlamadı.

Şiirde her kıta şifre,
Hadi et beni deşifre,
İster bağır ister kişne,
Beni kimse anlamadı.

Doktorlar dolanır haplı,
Kafaları hep caf caflı.
Damak altında ne saklı,
Beni kimse anlamadı.

Yazdım geçmiş ön sözümü,
Kul Zeki bilir özünü.
Kaldır başı dön yüzünü
Beni kimse anlamadı.

ŞAİR YAZAR= ZEKİ GÜNAY