Beni Kim Dinliyor Şiiri - Abdurrahman Koç

ben kayalıklarda
vınlayan kurşun seslerindeyim
sen tutsak kanarya seslerinde
gözlerin linç
öfken linç
ben daha on beşinde
ölüm baş ucumda
ölüm koynumda
ölüm düşümde
ölüm hep aklımda...

bu bayırlar
daha dün güttüğüm
çoban türkülerimde
kalbim seker kınalı taşlarda
bir benekli kelebeğin
ilk uçumuyum
kartavin etekleri patikam
yoğurt, çökelek,tandır ekmeği
küçük azığımda
hiç düşünmezdim
bir gün bu geçitte
daraltacağım genç yaşamı nefesimde
ölüm ensemde
ölüm terli ellerimde
ölüm delik lastik ayakkabılarımda
ölüm her zaman yanımda...

daraltılmış çemberin içindeyim
akranlarım altın kumsallarda
dershane bulvarlarında
çiğdem gibi çıtır kızlarda
siyah infilağın yanı başındayım
parıldayan kor alevin
yakıcı barutun
helikopterin menzilinde
topun ucunda
namlunun çelik çekirdeğindeyim
ölüm bir adım ötemde
ölüm tepemde
ölüm karşı kıyıda
ölüm pat diye önümde

ben on yedisinde
ferik gibi taze
kartavin uçkunu kadar keskin
güneş alevi misali yakıcı
su rengi içim
ben yaşamımın ilk adımında
daha başı on beşinde...