Beni kendine sor Şiiri - Ahmet Coşkun

Beni kendine sor

zulamda kurşunlamış bir yürek
heybemde derviş azığı
göğünü kaybetmiş kuş misali
ötmekteyim

benim benden haberim mi var

güneş dağlardan aşalı gölgende
bir gün daha doğmadı üstüme
belki de ben güne hiç uyanmadım
karanlık gece

dağların doruklarında bekledim
eteklerine serildim yıldız falı tutarak
ay'a sığınıp

yar beni kendine sorar
ne gezer divanem çöllerde
bulutları salmış peşime

yağmurlarımda yıkansın diye sahra
serabıma gönül koymuş