ona ne uzağım konuşabilecek kadar,
ne de yakın,
içimde büyük bir yanan alev var,
onu gördüğümde dilim tutuluyor,
kalbim hiç durmayacakmış gibi,
sanki yerinde fırlayacakmış gibi çarpıyor
söyle bana böyleyken nasıl konuşsun,
bu benliğim,
şimdi düşün,
beni kendi yerine koy.
Kayıt Tarihi : 6.2.2012 12:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!