Sen yokken iyiydim.
Nerden var ettim ki varlığını?
Hiç gerek yoktu.
Zaten kaçtığım.
İstemediğim bir duygu bu.
Bir insanın başına gelebilecek en güzel şeyden vazgeçtim; bunun uğruna.
Sen niye geldin ki?
Kedi mundar demiyor ulaşamadığına inan.
Maymunun gözünü açma seremonisi bu.
Akmayan gözyaşlarının biriktiği çukurda,
Bir dirilişin yansıması.
Demiştim oysa
Bu durgunluk,
Bu sessizlik,
Bir fırtınanın habercisi diye.
Şimdi öter bülbül,
Durur zaman saat sesleri eşliğinde, şiirde.
Beceriksizliğimin mahsulü idi varlığın.
Pardon, varlığına inanışım.
Şimdi yok olman da var olman kadar heyecansız.
Seni ben büyüttüm biraz.
Bendeki halini görsen
Cinsini inkâr ederdin inan.
Öyle güzeldi.
Şimdi sana veda vakti,
Boş uğraşların prensesi.
Mutluyum,
Buna aşığım çünkü.
Beni izle.
Kayıt Tarihi : 1.7.2021 21:24:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!