Beni isyana getirme,
İçimden gelerek isyan edeyim.
Kahırlarımı süsleyeyim naralarımla,
Sehpamın önünde diz çökmeden öleyim.
Kalabalık bir meydanda kurulsun darağacım,
Cümle alem görsün, asi miyim ben?
Bu yollarda yürümek, nasırlı ayakların işi,
Medeniyetin cam kırıkları yollarında.
Zulme boyun eğmedim,
Teslim bayrağım hiç olmadı.
Hatta beyaz bir elbisem,
Olsaydı da çekmezdim.
Götürebilirsen yüreğimle götür beni isyana,
Dudaklarımdan çıkabilir anlamsız kelimeler.
Mümkünse nisan yağmurunda kurulsun darağacım,
Zaten toprak kokusuna bayılırım ben.
(1998)
Mehmet Nuri GezmişKayıt Tarihi : 6.7.2005 09:23:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Nuri Gezmiş](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/07/06/beni-isyana-getirme.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!