Lutfederek beni insan yarattın,
Sana kul olmayı beceremedim.
Yer yüzünde nimetlere garkettin,
Kadrini bilmeyi beceremedim.
Kendimden zannettim ikramlarını,
Düşünmedim ahreti yarını,
Talan ettim kulluğun vakarını,
Doğruyu bulmayı beceremedim.
Yüzüm de yok divanına durmaya,
Utanırım el açıp yalvarmaya,
Korkuyorum huzuruna varmaya,
Tertemiz kalmayı beceremedim.
Merhametin sonsuz böyle bilirim,
Kara yüzle huzuruna gelirim,
Bilmem ki mahşerde nerde kalırım,
Günahsız ölmeyi beceremedim.
Sen sultansın ben de aciz dilenci,
Günahım çok dinmez içimde sancı,
Habibin görmesin beni yabancı,
Şefaat almayı beceremedim.
Kayıt Tarihi : 9.8.2006 22:17:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Çiftci](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/08/09/beni-insan-yarattin.jpg)
Günahım çok dinmez içimde sancı,
Habibin görmesin beni yabancı,
Şefaat almayı beceremedim...Allah Habibinin Şefaatine Ümmeti Muhammedi nail eylesin Amiiiin...Tek kelime ile Muhteşem bir çalışma...Tam Puan...Nurullah Muslu...
TÜM YORUMLAR (1)