Beni hiç mi,sevmedin? Şiiri - Zeynep Beşen

Sana yalnızlığımı sunmak isterim,
Sevgili.
Bilakis hiç bir insan, yalnız değildir bilirim.
Sensizlik yanlızlık çekmekmiş
Bil dir din..
Ben hiç bilmek istemedim.
Şimdi avazı çıktığı kadar,bağırmak istiyor içim.
Susmaya zorluyor beni sözlerin,
Beni hiç mi,sevmedin?

Sen tarafın dan sevilmek!
Cennet ten daha değerli,bir armağan ken,
Sen sen diye başlayan,bütün sözcükleri erteledin.
Ben diye başlayan tüm sözleri de,heba ettin.

Ey sevgili,
İstanbul olsa bağrım,
Gelirmisin yamacıma.
Gül sevgili,
Sineme açtığın yaralara,
Merhem olurmusun istesem.
Nur sevgili,
Aşk adına üflenen ruhumun,
Aydınlığına bırakırmısın lütfen.
Can sevgili.
Anlamsız sevinçlerimin meali ol yeniden.

Şimdi hangi dar ağacı susturur,içim deki acıyı.
Bilmiyorum
Daha fazlası yok işte,
Özledim!
Özledin o kadar..

Biliyorum,
Seni ömrüm boyunca,özleyeceğim.
Sen de özle te cek sin.
Sadece bana ne yaşatacağının farkın da değilsin.

Susuyorum artık,
Ölüm kadar...