Beni hiç anlamadın ki...
Anlasaydın eğer gözlerime sevgiyle bakar, omuzuma sükunetle yaslanırdın. Beni görünce insanlara yaşama dair tüm kaygılarını, sıkıntılarını unutur, bir kedi uysallığı ile varlığını varlığıma bırakırdın. Beni anlasaydın eğer soru sormaz cevap beklerdin. Yanlış yapmaz, doğrularımı kendi doğruların olarak seçerdin. Beni anlasaydın, güldürür, ağlatmazdın. Yaralarıma melhem, rüyalarıma ilham olurdun. Beni benden alırdın. Seni bende bulurdun. Ama beni hiç anlamadın ki?
Beni hiç anlamadın ki...
Anlamadığın için hiç bir acımda yanımda değildin. Ben ne kadar toparlamaya çalışsam sen her zaman dağıldın. Ben acılarımla savrulmuşken, sen hiç tatmadığım sevinçlerle tam önüme yığıldın. Anlamadığın için dinlemedin. Analamadığın için anlatamadın beni bana. Oysa ben bir ömür boyu seni nasıl anladığımı sana anlatmak için çırpınım durdum. Sana daha ilk gülü getirdiğimde ne istediğimi sordun. Ne zaman niye suratın asık desem sana, dönüm yüzüme sana ne diyerek beni azarladın.
Ne taze ölüyü mezar.
Ne de şeytan, bir günahı,
Seni beklediğim kadar.
Geçti istemem gelmeni,
anlamak istemeyene bu kadar ısrar niye?.sevgi herkesin yüreğinde, ama kasasında değil ki her istediğimizde alalım. şansınız açık olsun.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta