Sende hep bir gizem vardı.
hala da var...
ama, anlıyor gibiydin beni.
hala da öyle...
yine de gizem devamda...
anlıyorsun, ama hala da ses etmiyorsun? .
çok garip...
Güzel Yüzlüm, ince gönüllüm
neden ki bu hep böyle?
okşuyorsun aslında ruhumu ta oradan
olduğun uzaklardan,
duyuruyorsun isteyince sesini
telefonsuz, internetsiz
ama çok garip...
hissediyorsun beni
dokundurtmuyorsun ruhuna? ..
tamam! bu da güzel
anladığını bilmek
ta orada, bulunduğun yerden bana vardığını bilmek...
ama ne bileyim işte Güzel Yüzlüm
ince gönüllüm
belki ben mi biraz kabacayım da
bir türlü bununla yetinemiyorum?
sende hep bir gizem vardı benim bildiğim.
anlıyorsun beni
yine de hala ses etmiyorsun.
bağrıma mı bassam bu gizemi
def mi etsem gönlümden bilmiyorum ama
sen yine de beni hep anlıyorsun.
(Ağustos 2006)
Ömer DalmanKayıt Tarihi : 11.8.2006 13:51:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!