Bazen öyle korkuyorum ki hayattan
herşeye o kadar savunmasızım ki
nasıl yalnız hissediyorum anlatamam
Hep bu zor anlarımda aradın
sesin nasılda güven veriyordu,yaşama bağlıyodu beni
Bir an olsun uzaklaştırıyodu bu karışıklıktan
açamadığım zamanlar oluyodu telefonu
korkuyodum konuşmaktan,herşeyi mahvetmekten
en önemlisi de seni kaybetmekt
seni ne kadar çok sevdiğimi belki şimdi anlatamıcam ama
sen gözlerimden anlıcaksın yine
sen o kadar masum saf ve temizsinki
Kalbimi gözlerinle okucaksın yine
Kayıt Tarihi : 30.4.2009 23:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!