Beni hayat büyüttü
Ama kendi büyümedi
Umutlarımla hâlâ
Oyuncak gibi oynar...
İçimdeki kuşları
Bilmem niye ürküttü
Bir taşzehir verin bana içeyim
Tek unutmak için acılarımı
Baksana; kırdılar kapılarımı
Yağmalandı kalbim, ömrüm, herselim
Kursuna dizdiler anılarımı
Yenik duştum bu savaşta neyleyim
Devamını Oku
Tek unutmak için acılarımı
Baksana; kırdılar kapılarımı
Yağmalandı kalbim, ömrüm, herselim
Kursuna dizdiler anılarımı
Yenik duştum bu savaşta neyleyim
Tersini yaptığımız gün zaten bizler büyüyüp hayatı küçülteceğiz. Hayat küçülünce istediğimiz gibi, özgürce yaşayabileceğiz..
Bazen hayatı meslekten dolayı, bir fabrikaya benzetiyorum. Fabrikanın sınırları belli, yaptığı iş belli. Gücü belli.. Ya o fabrikanın içinde kaybolup hiç bir şeyine eğemen olmadan yaşar gidersin. Yada ona egemen olarak yönetirsin.. Geliştirirsin, güzelleştirirsin..
Hayat bize dava açmadan, biz hayata dava açabilirsek.. Dizginler bizim elimize geçmeye başlar.. Yenik düşmemek gerek..
Yüksek eyvanlarda kandiller yanar.. diye başlayan bir türkü var her dinleyişimde beni ayrı bir yerimden vuran.
Birbirleriyle har davası, kan davası olanları tek tek sayar ve her seferinde sorar. 'Feleğin benimle ne davası var?'
Şimdi Gülistan Çakır soruyor. 'Hayatın benimle ne davası var?'
El cevap. Hiç.
Hepimize yaptığını yapıyor.
Hayat hangimizla oynamıyor ki dost?
Tebrik ederim. Anlamlı ve güzel bir şiirdi...
Yüreğinize, kaleminize sağlık...
Sevgi ve saygı ile...
Turan Orak
Bu şiir ile ilgili 13 tane yorum bulunmakta