Beni Hatırlar mısın? Şiiri - Mehmet Karataş

Sen beni hatırlar mısın?
Yıllar öncesinden…
Mahallenin en yaramaz, en haylaz çocuğunu…

Tahta bir atın üzerinde sabahtan akşama
Elinde elma şekeriyle mutlu, umutlu
Seni görünce yanakları kızaran
Dişlediği elma şekerini sana uzatan…

Sokağın köşesindeki o koca kayadan
Hep seni izleyen,
İçinde olmadığım oyunlarınızda…
Biri düşürmeye görsün seni yere
Düşmanım olurdu hemen…

Küçük yüreğimle izlerken seni
Büyümüşüm…
Kısalan pantolonlardan,
Kalınlaşan sesimden belliymiş güya…

Sen durdun mu ki yerinde
Sen de büyüdün…
Hem de ne büyüdün…
Uğruna ne kavgalar edilirdi
Bağların alt tarafında…

Bana bir kez “hey sen”
Tam üç defa da “ne bakıyorsun sen” dedin
Bütün ömrüm boyunca…
Az daha unutuyordum,
Bir defa da yanımdan geçerken
Yanındakine beni gösterip güldün.
Hatıra bir karanfil gibi saklarım hep o tebessümü…

Düğün alayları kuruldu sonra sana
Geçip gittin toz duman içinde koca otomobillerle
Gördüm, gülerek el salladı bana bir melek
Beyazlar içinde…
İşte o an her şey dondu, sesler kesildi…
Beynimin içinden tahta atlı bir çocuk beni ele geçirdi.

Hatırladın mı beni?
Seni seven o çocuğu.
Veya sadece senin deyişinle
Fatma Teyze’nin deli oğlu…