Beni Hala Gittiğine İnandırımazlar

Emanetin kaldı öylece kalbimde payidar
Sendin ömrüme doğan nur ve nar
Gittin diye bir köşede begonyalar solar
Beni hala gittiğine inandıramazlar

Adını ne koyarlar bilmem
Ölüm veyahut rüzgar mıdır bir bilsem
Dolanır da saçların ruhuma yaşanır bir matem
Beni hala gittiğine inandıramazlar

Gittiğin gün katranlar sürüldü yüreğime
Ne gündüzüm kaldı ne de bir gece
Dön de bir bak artık şu halime
Beni hala gittiğine inandıramazlar

Son bir kere doğar belki güneş
Nasipte varsa olur ellerin ellerime eş
Heyhat, sönmez o güne dek ciğerimdeki ateş
Beni hala gittiğine inandıramazlar