Bir gün geleceksin, geri de baksan
Beni göreceksin, uzaklardan yar
Çiçek açmış doğa, yeşile aksan
Kanadı kırılmış, içimi bayar
Hasret bağlamıştır, toprağı sazı
Gözlerinde izi, tükenmez yazı
Şaşmış kalmış ölüm, ruhunu kazı
Elbet göreceksin uzaklardan yar
O gün baksan bana, koşup gelmişsin
Özlemi kabrinde, taşa delmişsin
Çaresiz yüreğe,akan selmişsin
Elbet göreceksin uzaklardan yar
Yırtılmış gökyüzü, yıldızlar akar
Birkere dönsen sen, güneşin yakar
Gölgeye sığındım, ne güzel bakar
Elbet göreceksin uzaklardan yar
Ne izinde tozu, kaybolur sanma
Canın olmuş dünya, boşluğa kanma
Dilinde sitem var, adımı anma
Elbet göreceksin uzaklardan yar
Bahattin birgün gör, o yar gelmişse
Güzündeki yaşlar, sulu selmişse
O yar senden uzak, gerçek ölmüşse
Beni göreceksin, uzaklardan yar
2.9.2015
Bahattin TonbulKayıt Tarihi : 16.11.2015 19:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
sevdaateşi görür sende göreceksin...............6+5
DEVAMINI DİLERİM. ESENLİKLE...
O gün baksan bana, koşup gelmişsin
Özlemi kabrinde, taşa delmişsin
Çaresiz yüreği, göğe sermişsin
Elbet göreceksin uzaklardan yar
GEL, DEL tamam da SER olmaz.
“Şaşmış kalmış ölüm, bozuktu sazı “
Sözün gelişine göre OLMUŞTU değil, OLMUŞTUR olmalı.
“Şaşmış kalmış ölüm, bozuktu sazı
Elbet göreceksin uzaklardan yar”
Görülecek olanın ÖLÜM olduğu anlaşılıyor. O da zamanı gelince uzaklardan değil, yakından görülecek!
Ne izinde tozu, kaybolur sanma
Canım olmuş dünya, boşluğa kanma
Dilinde sitem var, adımı anma
Elbet göreceksin uzaklardan yar
“Ne izinde tozu, kaybolur sanma”
Bu dizeye bir anlam veremedim.
“Canım olmuş dünya, boşluğa kanma”
Burada da tutarsızlık var. CANIM yerine CANIN olsaydı, anlam oturur, terazi denklenirdi.
Bahattin birgün gör, o yar gelmişse
Yüzündeki gölge, suya düşmüşse
O yar senden uzak, gerçek ölmüşse
Beni göreceksin, uzaklardan yar
“Yüzündeki gölge, suya düşmüşse”
Ölünün yüzündeki gölge nasıl suya düşer!? Haydi düşürelim, düştü diyelim, ÖL MEK ile GEL MEK uyaklı, bunlarla DÜŞ MEK nasıl uyaklanmış!?
Bu son kıtada şair kendisine hitap etmeye başlamışken neden sona kadar devam ettirmemiş de yine yare dönmüş de şiire YARE açmış?
Bahattin bir gün görecek zaten eğer yar geldiyse. Geldiyse, Bahattin onu artık yakından görür olduysa, yar onu neden uzaklardan görecek? Burada da şiirin muhtelif yerlerindeki mantık hatası var. Bütün bunların sebebi, kavuştak kullanmamak, lafın gelişini son dizelere uyduramamak… Şiirin son dizeleri evvelden seçilen, her zaman tekrarlanmak zorunda kalınan aynı dize olunca, kıtalar kalça çıkığıyla doğuyor, bazen de bacaklar kalçadan kopuk oluyor, onları tendonlar da değil, sadece deri tutuyor. Bu durumda şiir nasıl yürüyecek!? Nasıl koşacak!?
Bu şiir tekrar elden geçmeli… Üzgünüm…
Özür diliyorum Sevgili Arkadaşım… Bahattin Bey… Sizi çok sever ve okurum. Dostluk başka alışveriş başka… Bu da bu tür bir alışveriş…
Sevgiler…
Onur BİLGE
TÜM YORUMLAR (17)