Beni Gökyüzünde Ara Şiiri - Kemal Bölükbaşı

Şafak söktü...
Güneş penceremde
Sabahın ayazına yetmiyor sıcaklığı
Kararmış umutlarımı aydınlatmıyor ışığı

Donuyorum...
Sobada yanan ateşin hiç feri yok
Bu gün toprak bambaşka kokuyor
Dağlar tablo misali,yeşilin her tonu
Düşen çiğ damlaları güllerin üzerinde

Işıl ışıl parlıyor...
Sanki açan güller benim halime ağlıyor
Kapı duvar dört bir yanım
Dağlar kuşatmış etrafımı
Ufuk çizgisi olsa şayet
Hasretten başka bir şey görünmez

Geceler...
Ah o geceler
Beni benden alan heceler
Yalnızlığın karabasan gibi
Üzerime çöreklendiği geceler

Gökyüzünde mehtap...
Yürekte yara
Aşk ile divane gönül
Düşmüşüm dara
Yol verin dağlar yol verin
Varayım yâre

Dalar gider gözlerim
Gökyüzüne yıldızlara
İşte o zaman seni düşünürüm
Beni gökyüzünde ara.

05.05.1994